12 Kasım 2008 Çarşamba

..çok şükür yeniden buradayım..
Bu kadar seyrek aralıklarla geldiğim için üzgünüm.Sanki yazma özürlü oldum. Son aylarda konuşarak iletişim daha geçerli oldu benim için.. Aklımda yazacak çok konu var..sıraya koyma; ifade etme becerisi yok şimdilik.. Belki açılır diye başladım tekrar..
...Önce Tüsi hanımdan başlayalım..Şu an mutfağa kendimiz için getirdiğim fakat ilk fırsatta onun oturduğu minderli sandalyedeyim. O tabiki dışarda yoksa rahat vermeyecek zaten o aramıza karışalı beri mutfak kapısı sürekli kapalı..Önce kestane sonra yeşil ,siyah farketmez her zeytin tanesi(mutfakta benim tembelliğimin geçmesini bekleyerek işlem görecek her türlü nevale ) oyun materyali onun için.. Kapıyı açık bulduğu anda alıp oynamak; bütün heryeri dolaştırıp en sonunda alamayacağı bir yere tepmek.. Hanımefendinin umurunda aklında mı bebeleri.. Keyifler ala bir de kaloriferler yansa sıcacık sıcacık evin konforu tam olsa..Bu sabah öyle bir yerde uyurken buldum ki..al beni hamur gibi yoğur diyor bakışlar..Zaten kaç kez ona özgü değişik yerlerde bulmuşluğum var..Eee her ne kadar O'nu keyfinde olmakla suçlasam da herzaman heryerde anlatmakla bitiremediğim 4-5 aylık annelik serüveni var...Bazen düşünüyorum bu yaratıklardan öğrenmeli insan hayatı..keyif yapmayı..rahatlığı ..dinginliği..v.s'yi..
İki gündür dışarı çıkmak için nedenlerim var..ama çıkmadım Dün küçük kızımın okul arkadaşının babanesi bugün de benim babanemin ablasının kızı Melahat abla vefat etti. Yüce Yaradandan ikisine de rahmet diliyorum ..Özellıkle yakınım olan büyüğümüz yazın ilerlemiş yaşına göre oldukça iyiydi.. Hatta ramazan ayında köyde amcamın evinde iftar davetindeydik.. Geride kalan iki kızına sabırlar diliyorum..Nursen ve İlksen ablalara.. Değerli anneleriyle çok güzel yaşadılar ve baktılar O'na..İşsever ailesine de ayrıca başsağlığı diliyorum buradan..Fani dünya işte ..Gelen gidecek hayatın değişmez kuralı..Güzel yaşamak , iz bırakmak.. Bu satırları yazarken mutlu olduğum için şu an güzel yaşıyorum; ufacık da olsa bugünüme bir iz bırakıyorum klavyeden acemice de olsa parmaklarımı kaldırırken..