....ve bitiyoorr..

..Bu sevimli dört ayaklı dostun sanki kendi familyasından ayrı bir duruşu vardı; anlatılamaz Belki sevdikleri için öyle sanıyorlardı. Nasıl insanlar çeşitli karakterde ise kediler de öyleydi galiba.Karşılıklı sevgileri gün geçtikçe artıyordu ;ev halkıyla iyice haşır neşirlik artıyordu.Bahçeden getirilen tarla farelerine daha doğrusu deyimdeki gibi (kedinin fareyle oynaması gibi benle oynadın derler insanlar)onlarla oynanmsına bile müsaade ediyorlardı.En çok balkondaki minderli sandalyede yatmayı seviyordu Kardeşi daha seyrek gelmeye başlamıştı daha sonra da gelmez oldu.O yabaniydi Osman ise gittikce evkedisi moduna girmişti.Yaz tatilinden sonraki geliş gidişlerinde evin küçük kızı artık onun orada yanlız artık.kalmasına karşı çıkıyor;öteki eve götürmek istiyordu.Bir iki kez arabaya almaya çalıştılar ama Osmanlı paşasının özgürlüğü doğuştandı O canı isterse biner giderdi..aile sayısı hayli fazla merdivenlerden inmiden o hoppidi hoppidi kenardaki duvarlardan onları geçirmek için önceden iner beklerdi.Yine öyle bir günde onu almaya karar verdiler artık.Gelgelelim hayvan ürkmüş çıkmıştı arabadan..yine de ordan ayrılmamıştı.Anne öteki eve getireceği ızgara artanlarından elinin kirlenmesine aldırmyarak aldı kenara koydu ve yemesini bekledi .Daha yakında yemesine rağmen yedi yedi..teşekkür ederim der gibi baktı..(BURAYA KADARMIŞ.. BANA BAKTIĞINIZ İÇİN DE..)Eskiler kısmetini topluyor derlermiş..Anladınız değil mi?..işte o son bakışmaları olmuştu..Ertesi hafta ve sonrası gelmeyince anladılar ..Ama elden ne gelirdi.. Osmandan geriye sadece bir sonraki postta verilecek fotolar kalmıştı...Ve de kalplerindeki sevgisi ve özlemi..